czerwiec 2012

„Człowiek mający poczucie własnej wartości – wie, że coś znaczy i że świat jest bogatszy dzięki jego obecności. Wierzy w swoje własne umiejętności. Umie prosić innych o pomoc, ale wierzy również w swoją własną zdolność do podejmowania decyzji i w swoje własne siły.Ponieważ sam się szanuje, jest w stanie dostrzec wartość innych ludzi i też ją szanować. Promieniuje zaufaniem i nadzieją. Nie ogranicza swoich uczuć. Akceptuje w sobie – jako ludzkie – wszystko. Witalni ludzie są najczęściej na górze. (…) Oczywiście każdy przeżywa okresy, w których najchętniej rzuciłby wszystko, w których czuje się wyczerpany i zmęczony, okresy, kiedy życie przynosi mu zbyt wiele kolejnych rozczarowań, kiedy pojawia się zbyt dużo problemów, które wydają się ogromne, że niemożliwe do rozwiązania. Ale człowiek witalny obchodzi się z tymi chwilowymi załamaniami tak, jak na to zasługują. Traktuje je jak rzadkie kaprysy, z których możliwe jest ponowne zdrowe wynurzenie. Traktuje je jak coś, co chwilowo jest bardzo trudne i nieprzyjemne i czego nie należy się wstydzić”

„…ponieważ sami uważają się za mało wartościowych, oczekują od innych ludzi, że będą ich lekceważyć, deptać, pogardzać nimi, ponieważ zawsze oczekują najgorszego, sami takie reakcje prowokują i często rzeczywiście są w ten sposób traktowani. Aby się bronić, chowają się za ścianą nieufności i zatapiają się w ten okropny stan ludzkiego bytowania, który zwie się samotnością i izolacją. Oddaleni od innych ludzi, stają się niezdolni do rozmów i obojętni wobec siebie i innych. Wiele trudności sprawia im pogodne patrzenie na świat, słuchanie oraz myślenie i dlatego zaczynają lekceważyć i ranić innych.

Naturalną konsekwencją samotności i nieufności jest strach. Strach krępuje i powoduje, że twoje spojrzenie staje się mętne. Nie dopuszcza, abyś spróbował czegoś nowego, byś przezwyciężył trudności i dlatego twoje zachowanie staje się z dnia na dzień coraz bardziej niezadowalające”.

„…ponieważ poczucie własnej wartości oraz jego brak są wyuczone, mogą zostać oduczone i nauczone na nowo. A jest to możliwe od narodzin do śmierci, a zatem nigdy nie jest za późno. Człowiek w każdym momencie życia może zacząć się czuć lepiej (…)

Zawsze jest nadzieja, że twoje życie może się zmienić, ponieważ zawsze możesz zebrać nowe doświadczenia i w ten sposób nauczyć się nowych rzeczy.

Ludzie mogą dojrzewać i całkowicie zmieniać swoje życie. Z upływem lat staje się to trudniejsze i trwa dłużej. Jednak wiedza o tym, że zmiana jest możliwa, i samo pragnienie wprowadzenia zmian – to są dwa pierwsze kroki. Możliwe, że jesteśmy powolnymi uczniami, ale wszyscy jesteśmy zdolni do nauki”

V. Satir