“Dziecko opuszczone, budząc się nagie
Wzrokiem złaknionym wokół błądzi
I widzi tylko, że nie widać wcale
Biegnących ku niemu kochających oczu.”
George Eliot
blog psychoterapeutki
“Dziecko opuszczone, budząc się nagie
Wzrokiem złaknionym wokół błądzi
I widzi tylko, że nie widać wcale
Biegnących ku niemu kochających oczu.”
George Eliot
“Gdybym mogła od nowa wychowywać dziecko,
Częściej używałabym palca do malowania, a rzadziej do wytykania.
Mniej bym upominała, a bardziej dbała o bliski kontakt.
Zamiast patrzeć stale na zegarek, patrzyłabym na to, co robi.
Wiedziałabym mniej, lecz za to umiałabym okazać troskę.
Robilibyśmy więcej wycieczek i puszczali więcej latawców.
Przestałabym odgrywać poważną, a zaczęła poważnie się bawić.
Przebiegałabym więcej pól i obejrzała więcej gwiazd.
Rzadziej bym szarpała, a częściej przytulała.
Rzadziej byłabym nieugięta, a częściej wspierała.
Budowałabym najpierw poczucie własnej wartości, a dopiero potem dom.
Nie uczyłabym zamiłowania do władzy, lecz potęgi miłości.”
– Diane Loomans, “Full Esteem Ahead”
“Im bardziej będzie się zmieniać nasze życie, tym bardziej będziemy tęsknić – za tymi wszystkim domami, które pozostały gdzieś w przeszłości, w określonym czasie i miejscu.”
“Pełny człowiek to taki, który zarówno przechadza się z Bogiem, jak i zmaga z diabłem.”
Carl Gustav Jung
“Sądzę, że dobrymi terapeutami mogą być ludzie o bardzo różnych osobowościach.(…).
Poza tym, po pierwsze terapeuta powinien być inteligentny – to bywa bardzopomocne.
Po drugie powinien mieć rodzaj emocjonalnej otwartości. Z jednej strony powinien być osobowościowo wystarczająco dojrzały, równocześnie pozostając otwartym na prymitywne doświadczenia – w przeciwieństwie do osoby bardzo sztywnej.
Dobrze, jeśli nie jest nadmiernie paranoidalny, infantylny lub obsesyjno – kompulsywny.
Podkreślam, że nie mam na myśli aby zupełnie tych cech nie miał, jednak nie w nadmiarze (…).
I w końcu dobrze, aby nie miał w sobie zbyt wiele patologicznego narcyzmu. Jeśli jesteś zbyt narcystyczny, to nie masz cierpliwości aby pracować z bardzo zaburzonymi pacjentami, również twoja zdolność do empatii jest bardzo ograniczona”.
Otto Kernberg
” Czas obecny i czas przeszły,
Oba są obecne w czasie przyszłym,
A czas przyszły zawiera się w przeszłym.”
T. S. Eliot
“W nerwicy, której charakterystyczną cechą jest nuda, chory znajduje się w potrzasku między lękiem przed życiem a lękiem przed śmiercią.”
A. Kępiński
“Trzynastoletni Tomek spacerował plażą razem ze swą matką.
W pewnej chwili zapytał:
– Mamo, jak można zatrzymać przyjaciela, kiedy w końcu uda się go zdobyć?
Matka zastanowiła się przez chwilę, potem schyliła się i wzięła dwie garście piasku.
Uniosła obie ręce do góry; zacisnęła mocno jedną dłoń: piasek uciekał jej między palcami i im bardziej ściskała pięść, tym szybciej wysypywał się piasek.
Druga dłoń była otwarta: został na niej cały piasek.
Tomek patrzył zdziwiony, potem zawołał:
– Rozumiem! ”
Autor nieznany
“Nigdy człowiek nie wyrasta na tyle ze swoich lat dziecięcych, by nie szukał w swym otoczeniu społecznym oparcia i życzliwości. ”
A. Kępiński
„Człowiek mający poczucie własnej wartości – wie, że coś znaczy i że świat jest bogatszy dzięki jego obecności. Wierzy w swoje własne umiejętności. Umie prosić innych o pomoc, ale wierzy również w swoją własną zdolność do podejmowania decyzji i w swoje własne siły.Ponieważ sam się szanuje, jest w stanie dostrzec wartość innych ludzi i też ją szanować. Promieniuje zaufaniem i nadzieją. Nie ogranicza swoich uczuć. Akceptuje w sobie – jako ludzkie – wszystko. Witalni ludzie są najczęściej na górze. (…) Oczywiście każdy przeżywa okresy, w których najchętniej rzuciłby wszystko, w których czuje się wyczerpany i zmęczony, okresy, kiedy życie przynosi mu zbyt wiele kolejnych rozczarowań, kiedy pojawia się zbyt dużo problemów, które wydają się ogromne, że niemożliwe do rozwiązania. Ale człowiek witalny obchodzi się z tymi chwilowymi załamaniami tak, jak na to zasługują. Traktuje je jak rzadkie kaprysy, z których możliwe jest ponowne zdrowe wynurzenie. Traktuje je jak coś, co chwilowo jest bardzo trudne i nieprzyjemne i czego nie należy się wstydzić”
„…ponieważ sami uważają się za mało wartościowych, oczekują od innych ludzi, że będą ich lekceważyć, deptać, pogardzać nimi, ponieważ zawsze oczekują najgorszego, sami takie reakcje prowokują i często rzeczywiście są w ten sposób traktowani. Aby się bronić, chowają się za ścianą nieufności i zatapiają się w ten okropny stan ludzkiego bytowania, który zwie się samotnością i izolacją. Oddaleni od innych ludzi, stają się niezdolni do rozmów i obojętni wobec siebie i innych. Wiele trudności sprawia im pogodne patrzenie na świat, słuchanie oraz myślenie i dlatego zaczynają lekceważyć i ranić innych.
Naturalną konsekwencją samotności i nieufności jest strach. Strach krępuje i powoduje, że twoje spojrzenie staje się mętne. Nie dopuszcza, abyś spróbował czegoś nowego, byś przezwyciężył trudności i dlatego twoje zachowanie staje się z dnia na dzień coraz bardziej niezadowalające”.
„…ponieważ poczucie własnej wartości oraz jego brak są wyuczone, mogą zostać oduczone i nauczone na nowo. A jest to możliwe od narodzin do śmierci, a zatem nigdy nie jest za późno. Człowiek w każdym momencie życia może zacząć się czuć lepiej (…)
Zawsze jest nadzieja, że twoje życie może się zmienić, ponieważ zawsze możesz zebrać nowe doświadczenia i w ten sposób nauczyć się nowych rzeczy.
Ludzie mogą dojrzewać i całkowicie zmieniać swoje życie. Z upływem lat staje się to trudniejsze i trwa dłużej. Jednak wiedza o tym, że zmiana jest możliwa, i samo pragnienie wprowadzenia zmian – to są dwa pierwsze kroki. Możliwe, że jesteśmy powolnymi uczniami, ale wszyscy jesteśmy zdolni do nauki”
V. Satir