Przyczyny wizyty u terapeuty
Wizyta z nastolatkiem u psychoterapeuty jest doświadczeniem stresującym. Często pierwszy kontakt z terapeutą ma miejsce wtedy, kiedy u nastolatka pojawiają się gwałtowne objawy.
Do bezpośrednich przyczyn zgłoszenia należą: samookaleczenia, próby samobójcze, drastyczne zaniedbanie obowiązków, zaniedbanie higieny, zachowania antyspołeczne, problemy w szkole.
Rodzice pytają wtedy: Gdzie popełniliśmy błąd? Co zrobiliśmy nie tak? Psychoterapię dziecka utożsamiają z własną porażką jako rodziców. Niepotrzebnie. Psychoterapia wspomaga rozwój tam, gdzie z różnych przyczyn pojawiają się trudności. Uważam, że konsultacja u psychologa, psychoterapeuty lub psychiatry jest wyrazem troski i odpowiedzialności, a nie porażki.
Rola terapeuty w relacjach z rodzicami
Współpraca psychoterapeuty z rodzicami przebiega różnie. To trudna sytuacja wpuścić do swojej rodziny kogoś obcego. Rozumiem to.
Jako psychoterapeuta nie zajmuję krytyką rodziców i ich metod wychowawczych. To nie moja rola. Interweniuję stanowczo wtedy, kiedy podejrzewam przemoc, nadużycia wobec dziecka. Piszę o tym, żeby uspokoić rodziców, którzy się takiej krytyki obawiają.
Jako terapeuta uważam, że od wychowania dzieci są ich rodzice/opiekunowie. Terapeuta zajmuje się leczeniem.
Co to znaczy leczenie nastolatka?
Leczenie nastolatka w gabinecie psychoterapeutycznym to wspieranie rozwojowo adekwatnej autonomii nastolatka. Rolą terapeuty jest uważne słuchanie pacjenta, szukanie znaczeń, poszerzanie jego perspektywy, wspieranie adaptacyjnych sposobów radzenia sobie w świecie.
Co może być trudne we współpracy pacjent – rodzic – terapeuta?
W okresie dojrzewania nastolatek oddala się od rodziców. To naturalny, zdrowy proces, prowadzący do ustalenia swojej tożsamości. Oddalanie się nastolatka to duże wyzwanie dla większości rodziców.
Bardzo trudny dla większości rodziców jest fakt wyłączenia z psychoterapii nastolatka. Terapeuta nastolatka ma obowiązek zachować tajemnicę treści wypowiadanych w gabinecie. Rodzic/opiekun ma prawo do wiedzy na temat procesu terapii, oceny stanu psychicznego dziecka, nigdy nie do treści wypowiadanych przez pacjenta.
Kontakt z psychoterapeutą nastolatka
W razie jakichkolwiek wątpliwości rodzic/ opiekun może zwrócić się do psychoterapeuty swojego dziecka telefonicznie lub umówić się na spotkanie. Zalecane jest by nie odbywało się to w tajemnicy przez dzieckiem, a najlepiej w jego obecności. Psychoterapeuta ma obowiązek kontaktu z rodzicami, jeśli występuje zagrożenie życia, zdrowia lub inne okoliczności wzbudzające niepokój.
Zaangażowanie
Powodzenie psychoterapii zależy od zaangażowania nastolatka, terapeuty i wspierających ten proces rodziców/opiekunów. Można powiedzieć, że najefektywniej jest wtedy, gdy nastolatek, rodzic i terapeuta grają w jednej drużynie w walce o dobrostan dziecka. To nie znaczy, że mają robić to samo – każdy ma swoją rolę. Rodzic wychowuje, terapeuta leczy, a nastolatek szuka swojej autonomii, tożsamości.
